सारंग भाकरे दिल्लीचा रहिवासी असलेल्या आणि आम आदमी पक्षाचा कार्यकर्ता असलेल्या नवीन दासचं पैशासाठी अपहरण करण्यात आलं. मग त्याला अमलीपदार्थाच्या नशेत बेशुद्ध करून कारमध्ये जिवंत जाळण्यात आलं. हे करणारा त्याचा बॉयफ्रेण्ड होता. जतीनचा गुन्हा इतकाच, की त्याला कलम ३७७ 'रीड डाऊन' झाल्यानंतर प्रियकरासोबत लग्न करायचं होतं. त्याच्यासोबत आपलं आयुष्य घालवायचं होतं, पण त्या प्रियकराला त्याच्या समाजाची भीती होती. त्यातून त्यानं नवीनला संपवण्याचाच मार्ग निवडला. मुंबईला माझा मित्र राहतो. त्याची डेटिंग साइटवर एका मुलाशी ओळख झाली. थोडंफार चॅटिंग केल्यावर दोघांनी भेटायचं ठरवलं. तो मुलगा तासाभरानं माझ्या मित्राकडे आला. जसजशी रात्र सरकत होती, तसतसे दोघं एकमेकांकडे आकृष्ट होत होते. अचानक मित्राच्या घराची बेल वाजली. मित्रानं दरवाजा उघडला तेव्हा दारात मजबूत देहयष्टीचे दोन तरुण उभे असल्याचे दिसले. या तरुणांनी माझ्या मित्राला धमकवायला सुरुवात केली. मारण्यासाठी हात उगारला. माझा मित्र चांगलाच गांगरला. त्याला काय होतंय हेच कळतं नव्हतं. या मित्राकडे असलेली रोख, महागडा लॅपटॉप, घड्याळ असं सगळं उचलून ते तरुण चालते झाले. सोबत त्या मुलालाही घेऊन गेले. एकदा मला लोकलनं प्रवास करताना एक तृतीयपंथी भेटली होती. तिच्या मानेवर काळेनिळे वळ होते. 'हे काय', असं मी विचारलं. उत्तर मिळालं, तिचा एक प्रियकर आहे. हिला कुणाशी तरी बोलताना पाहिलं म्हणून चिडून त्यानं गॅसपाइपनं तिला मार मार मारलं. हे सांगत असताना तिचा स्वर शांत होता. जणू तिच्यासाठी ही फार काही मोठी गोष्ट नव्हती. तिच्यासोबत असलेल्या तिच्या मैत्रिणीनं शांतपणे मान डोलवत, 'उसे पसंद नही तो तू काय को मूंह मारती?' असं म्हणत तिलाच आरोपी ठरवलं. बेंगळुरूच्या एका मुलीनं आपण लेस्बियन असल्याचं घरी सांगितलं. घरातल्या सगळ्यांनी ते नीट ऐकून घेतलं. कुठलीच प्रतिक्रिया मात्र दिली नाही. त्या मुलीला वाटलं आपल्याला घरच्यांनी स्वीकारलं. एका रात्री ती झोपली असताना तिचा भाऊ तिच्या खोलीत आला आणि त्यानं तिच्यावर बलात्कार केला. कारण काय तर, असे केल्याशिवाय तिला पुरुषसुखाची गोडी कळली नसती. तिचं लेस्बियन असणं दुरुस्त झालं नसतं! हे केवळ काही अनुभव आहेत. असे अनेक अनुभव समलैंगिकांना दररोज कुठे ना कुठे येत असतात. कधी 'गे क्रुजिंग पॉइण्ट'वर ते येतात तर कधी घरी येणारी व्यक्ती असे अनुभव देऊन जाते. नातेवाईकांकडूनही असा अनुभव येत असतो. पण कुणीही याविषयी फारसं बोलताना दिसत नाही. याचं कारण समलिंगी समाजात असलेलं भीतीचं सावट. त्यामुळेच समलिंगी समाज सतत एक बुरखा पांघरून वावरत असतो. समाजापासून लपूनछपून स्वत:ला अभिव्यक्त करत असतो आणि त्याचवेळी समाजाकडून सतावला जात असतो. अनेकदा समलिंगी, तृतीयपंथी किंवा उभयलिंगी लोकांची ठरवून शिकार केली जाते. कधी ते ब्लॅकमेलिंगला बळी पडतात. त्यांना लुटलं जातं. लुटायच्या उद्देशानं आलेली व्यक्ती समलिंगी व्यक्तीला वाटत असलेल्या भीतीचा उपयोग शस्त्रासारखा करत असते. बरेचदा समलिंगी किंवा उभयलिंगी व्यक्ती 'आउट' नसतात. 'आउट' म्हणजे खुलेपणानं आपली समलैंगिकता किंवा उभयलैंगिकता जाहीर करणे. आपण समलिंगी आहोत हे आपण राहतो त्या घरात, सोसायटीत, किंवा काम करत असलेल्या ऑफिसमध्ये कळलं, तर आपल्याला घरातून हाकलून दिलं जाईल, सामाजिक बहिष्काराला सामोरं जावं लागेल किंवा नोकरीवरून काढून टाकलं जाईल या भीतीनं समलिंगी लोकं शारीरिक छळ (बहुतेक वेळा बलात्कार) होतोय तर होऊ देत, असं म्हणत गप्प बसतात. भारतातला समलैंगिक समाज सर्वदूर तुकड्या-तुकड्यांत पसरलेला आहे. यातील अनेक अजून पूर्णपणे स्वत:ला खुलेपणानं अभिव्यक्त करू शकलेले नाहीत. पोलिसात जायची ते हिंमत करीत नाहीत. आपल्या आसपासची सारी व्यवस्था तर संवेदनाच हरवून बसलीय. मला गाडीत भेटलेली ती तृतीयपंथी इतकंच म्हणाली, 'रहने दे, आगे से नही बात करेगी किसी से.' बेंगळुरूच्या त्या मुलीनं तर जीवन संपवायचा निर्णय घेतला. असे अनेक भीषण कोंडमारा सोसत जगण्याचा प्रयत्न करताहेत. त्यांचे ओठ शिवलेत. हृदयात प्रचंड आकांत आहे. डोळ्यांच्या कडांआड पाणी अडवून ते वाट बघताहेत, एक समाज म्हणून आपण त्यांना कधी स्वीकारणार याची...
मोबाइल अॅप डाउनलोड करा आणि राहा अपडेट