भातुकलीपासून जवळच्या मित्र-मैत्रिणीनं दिलेली छोटीशा भेटवस्तूपर्यंत अनेक गोष्टी जपून ठेवल्या जातात. या बालपणीच्या खजिन्याशी अगणित आठवणी जोडलेल्या असतात. त्यामुळेच त्या जीवापाड जपल्या जातात. आज असलेल्या बालदिनानिमित्त काही कॉलेजिअन्सनी त्यांच्या बालपणीच्या ठेव्याचे किस्से मुंटासोबत शेअर केले आहेत. ०००० खास पुस्तक संग्रही मी इंग्रजी माध्यमाच्या शाळेत होते. त्यामुळे पाचवी आणि सहावीत मला मराठी-हिंदी वाचायला जमायचं नाही. या विषयात मी अगदी काठावर पासं व्हायचे. पण अक्षर सुंदर असल्यामुळे माझं कौतुक व्हायचं. मराठी लिहिण्याचा प्रयत्न करायचे. पाचवीत असताना बालभारतीच्या पुस्तकात जागा मिळेल तिथं काही परिच्छेद लिहिले होते. ते आवडल्यामुळे मला एका शिक्षकांनी चॉकलेट दिलं होतं. ते पुस्तक मी आजही जपून ठेवलं आहे. - भूमिका माने, साठ्ये कॉलेज अनमोल पैंजण मी जेव्हा दुसरीत होते तेव्हा माझी आजी सरपंच होती. त्यावेळी तिला एका मानाच्या पुरस्कारानं गौरवण्यात आलं होतं. पुरस्कार म्हणून तिला चांदीची ट्रॉफी मिळाली होती. त्याच दरम्यान मी शाळेतील नृत्य स्पर्धेत भाग घेतला होता. आजी तो कार्यक्रम बघायला आली होती. माझं नृत्य तिला इतकं भावलं की, तिनं बक्षीस म्हणून मल पैंजण दिले. नंतर मला कळलं की, तिला मिळालेली चांदीची ट्रॉफी देऊन ते पैंजण घेतले होते. त्यामुळे तिनं दिलेलं ते बक्षीस माझ्यासाठी अनमोल असून गेली २० वर्षं ते पैंजण मी जपून ठेवले आहेत. - प्रज्योत महाजन, पोदार कॉलेज हृदया जवळचं पुस्तक लहानपणापासून मला वाचायला खूप आवडतं. वाचनाची ही भूक वर्षागणिक वाढत आहे. चौथीत असताना पु. ल. देशपांडे यांचं 'बटाट्याची चाळ' हे पुस्तक मला मैत्रिणीनं गिफ्ट दिलं होतं. त्याआधी पु.ल. देशपांडे या थोर लेखकाचं नाव ऐकून होते. त्याचं कोणतंच पुस्तक वाचलं नव्हतं. त्यामुळे भेटरुपी त्यांचं पुस्तक मिळाल्यावर ते कधी एकदा वाचते याची उत्सुकता होती. ते पुस्तक वाचताना मी वेगळ्याच दुनियेत रममाण झाले होते. माझ्या जवळच्या मैत्रिणीनं दिलेलं ते भेटरुपी पुस्तक आजही माझ्या संग्रही आहे. - सिद्धेश चिपळूणकर, पाटकर कॉलेज समाधान देणारी बॅट लहानपणी मला क्रिकेटच फार वेड होतं. स्वतःच्या हक्काची बॅट असावी, असं मला वाटायचं. मी बराच हट्ट केल्यानंतर बाबांनी छानशी बॅट आणून दिली होती. आयुष्यात पहिल्यांदा स्वतःच्या बॅटनं क्रिकेट खेळण्याचं समाधान मी तेव्हा अनुभवलं होतं. मला अजूनही आठवतं की, ती बॅट आम्ही झीजेपर्यंत वापरली होती. त्याचं हँडल तुटलं होतं तरीही त्याला दोरा लावून त्या बॅटनं क्रिकेट खेळायचो. अजूनही ती बॅट मी जपून ठेवली आहे. - मयूर राणे, एमडी कॉलेज संकलन- सूरज कांबळे, संजना पाटील
मोबाइल अॅप डाउनलोड करा आणि राहा अपडेट